RE Un repoludo gaiteiro de pano sedán vestido, como un príncipe cumprido, cariñoso e falangueiro, entre os mozos o primeiro e nas ciudade sen par, tiña costume en cantar aló pola mañanciña Estri. SOL RE Con esta miña gaitiña LA RE ás nenas hei de engañar.(Bis) RE LA RE SOL RE LA RE SOL RE LA RE LA LA LA LA LA la .............................LA RE Sempre pola vila entraba SOL RE con aquel de señorío RE sempre con puxante brío SOL RE co tambor se acompasaba SOL e se na gaita sopraba LA RE era tan dóce soprar SOL LA RE que ben fixera en cantar SOL LA RE aló pola mañanciña Estri. ( Apartir de aquí es toda igual) Todas por el reloucaban, todas por el se morrían, se o tiñan cerca sorrían, se o tiñan lonxe choraban; mal pecado non coidaban que naquel seu frolear tiña costume en cantar aló pola mañanciña Estri. Camiño da romaría debaixo dunha figueira, cánta meniña solteira quérote lle repetía y el coa gaita respondía por a todas embaucar, pois ben fixera en cantar aló pola mañanciña Estr. . Nas festas, cánto contento canta risa das fiadas todas, todas namoradas deranlle o seu pensamento e el que de amores sedento quixo a todas engañar cando as viu despois chorar cantaba nas mañanciñas SOL RE Non sexan elas toliñas LA RE non veñan ao meu tocar(Bis) Quizás la letra no sea del todo correcta . jomecho@gmail.com